47 yaşında bir gazeteci olarak, meslek hayatımda birçok defa bunun örneklerini gördüm ve yaşadım... 

Yaşadığım ve yaşadığımız, ifadelerimizin kısıtlandığı noktalara baktığımızda tek bir noktada odaklandığımızı göreceğiz....

Bu nokta, sermayemizin yetersiz oluşu, cesaretimiz, iş gücümüz, örgütlenememek ya da yeteneksizlik değildir. ..

İfade özgürlüğümüzün gerçek anlamda özgür olabilmesinin tek çıkar yolu, arkamıza halkın desteğini almaktır...

Halkın kendince geçerli sebeplerinden dolayı biz basın mensuplarına olan güveni sarsılmış ve neredeyse yok olacak duruma gelmiştir...

Bizim açımızdan kahredici bu durumun oluşmasının mimarları da yine bizleriz...

Bizler ne zaman ki sermaye gazeteciliğini bırakıp Halk gazeteciliği yapmaya başlarsak, 4. kuvvet olmanın hakkını ne zaman verirsek ifadelerimiz göbek bağlarımızdan bağımsız hareket edecek ve özgür olacaktır...

Bu duygu ve düşünceler ile tüm basın çalışanları arkadaşlarmın basın bayramını en kalbi duygularımla kutlar saygı ve selamlarımı sunarım...