Zübeyir Yetik’ten Bir İtiraf:

Kimimiz erkence, 

kimimiz,

20 yıla bile varan bir gecikmeyle 

zuhur etmiş olsak da..

60'larda, 70'lerde, 80-90'larda 

ortalıkta görünen kalemlerin, 

neredeyse tamamı, 

Necip Fazıl mahsulü, güdümlü,

en azından ilişkili/etkilenmişi 

kimselerdik...

---

Yaşadığımız dönemdeki 

"cihat" ve "davet" çırpınışından ötürü,

hiçbirimiz,

"neredeyse" falan değil de

kesinlikle hiçbirimiz,

İslami bir eğitimden,

hele de akademik disiplinden

geçecek fırsatı bulamadık...

Gerek İslam, gerek tarih, 

gerek Doğu, gerek Batı bahsinde

kalem oynatmalarımızdaki malzememizi

çokça okuduğumuz kitaplardan 

derleye derleye

fikri yapımızı oluşturmaya, 

geliştirmeye çabaladık...

---

Birer "arı" gibi 

her çiçekten derlediğimiz "öz"leri 

peteklerimize taşıdık...

O yüzden, "bal"larımızın 

kimisi sağaltıcı, kimisi besleyici,

kimisi lezzet verici, kimisi ferahlatıcı

falan ve filan olarak 

piyasada alıcı buldu bulmasına da,

ciddi bir ekol oluşturamadık...

---

Ama, gerçek şu ki,

adımız bilinse de bilinmese de,

namımız kalsa da kalmasa da,

ciddi bir boşluğu doldurduk,

geçiş yolunda köprüler olduk,

oluşturduk;

hatta tohumlar saçtık,

fideler diktik...

---

Sabahın erinde 

hatıralarıyla ziyaretime gelen

çoğunluğu göçmüş 

bu gönüldaş dostlarımı 

anarken, 

klavyeme de 

işte bu paylaşım düştü...

---

Rahmetler diliyorum...

ZÜBEYİR YETİK