Kendini tanımak mı istiyorsun,

Görmek mi istiyorsun.

O zaman bunu bil ki,

Ağladığın kadar insansın,

Vicdanın kadar adam. 

Mesela bir çocukmu gördün ağlıyor.

Onun göz yaşları senin yanaklarınıda ıslatıyormu.

Bir anne mi çırpınıyor kaybettiği çoçuğunu bulmaya.

O anda sende çırpınıyormusun.

Kafası kesilmiş bir kuş gibi, oluyormusun.

Kalbin pırpır ediyormu. 

Mendil satan bir yaşlı gördüğünde, sovukta titreyen.

Sende titriyormusun.

Yurdundan yuvasından olmuş mültecilerin acısını taşıyormusun zayıf yüreğinde.

Boğazın ağrıyormu yutkunduğunda.

Gece miyavlıyan bir kedi uykunu kaçırıyormu senin.

Para kazanmış gibi mutlu oluyormusun, yaptığın bir iyliğin sonunda. 

Biri inancından dolayı horlandımı kan beynine sıçrıyormu.

Ya ana dilini konuştu diye işgence görenleri duyunca çıldırıyormusun. 

Saçlarından sürüklenip katledilen Neşe öğretmen hatırına geldiğinde, boğulacak gibi oluyor musun.

Ya Aybüke öğretmen,

ciğerini yakıyor mu, çiğerini. 

Ağlıyor musun için ıçin,

yanan ormanlarda yananlar için. 

Kendini tanımak mı istiyorsun.

Ne kadar olgunsun, ne kadar hamsın.

Ne kadar ağladığına bak.

Vicdanın kadar insan,

Göz yaşlarının hacmi kadar adamsın. 

M.Zeki GAYBERİ/Yersiz

09.06.2023