Varmaz oldu, vermeye hiç elimiz,

Dönmez oldu, bir özüre dilimiz,

Teşekküre çoktan bitti pilimiz;

En küçük damlada, sabrımız taştı,

İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..

Bilgisizlik, ne vehimler üretti;

Önyargılar, vicdanları kör etti.

Dürüst olmak.. Affedilmez cür'etti,

Öfkemizden, yüreğimiz korlaştı,

İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..

Çağdaşlığı, maske yaptık yüzlere;

Bu çifte yüz, yakışmadı bizlere,

Merhametten, haktan yana sözlere,

Hoşgörümüz, neden böyle darlaştı?

İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..

Bir tarafta, ilme şaşı bakanlar,

Bir tarafta at gözlüğü takanlar,

İrfan desen, bu lisandan kim anlar?

Gerçek âlim, gözümüzde horlaştı,

İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..

Yedik içtik, haram helâl bir tuttuk,

Dişe göre ne bulursak hep yuttuk,

Mahşer, Mîzan, Kur'ân, vicdan unuttuk;

Yollarımız, hep zulümde birleşti,

İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Paspas oldu; sevgi, saygı, paraya,

Ahlâk döndü, kanayan bir yaraya,

Ailede, şeytan girdi araya;

Karı, koca, kardeş, bacı hırlaştı,

İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..

Oysa bizler, ihsan için varolduk;

Meleklerin secdettiği bir kulduk.

Bu şerefi taşımaktan yorulduk.

Edep, hayâ, akıl, fikir yozlaştı,

İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..

Dîn.. İslâm dinidir, Allah indinde,

İlim, irfan, sevgi, barış bu dinde,

İnsanlık, ne buldu, nefrette kinde?

Sağduyumuz, hedefinden çok şaştı;

İnsan olmak bu kadar mı zorlaştı

Ey Mübarek akl-ı selîm, nerdesin?

Sen, ateşle aramızda perdesin,

Hasreti var, gör ki sana herkesin;

Cür'etimiz, haddimizi çok aştı;

İnsan olmak, ne kadar da zorlaştı...