Bir evlât  babasını akşam yemeği için  lokantaya  götürür. Babası oldukça yaşlıdır. Yemek yerken üstüne yemek dökülür.

Diğer müşteriler adamı tiksinti ile izlerler .Oğlu sakin kalır. İkiside yemeklerini yerler . Oğlu babasını lavaboya götürür. Yüzünü yıkar ve üstüne dökülmüş yemek lekelerini çıkarmaya çalışır. Nazikçe gri saçlarını tarar. Gözlüklerini takar.Lokantad'an ayrılırjken derin bir sükünet çöker.

Tam çıkarken yaşlı bir adam, adamın oğluna "Sen buraya birşey bıraktın" der.

Evlat etrafa bakınır.

"Hayır birşey bırakmadım" der.

"Sen buraya her evlada ders,her babaya umut bıraktın"

Lokanta  o kadar sessizdir ki bir iğne düşse sesini duyacak kadar.

Var olan en büyük değer, bize sahip çıkanlara sahip çıkmaktır.

Ebeveynerimiz, tüm zamanını parasını, emeğini bizim için sarf ediyor, hayatlarını feda ediyor.

Saygımızı ve sevgimizi fazlasıyla hak ediyorlar.

Evlatlarımızı bu değerlere sahip olması dileğimle.