Küçük demeyin, terbiye beşikten başlar.

Çocuklar hiçbir zaman kötülenmez.

Onlar yalancılıkla asla suçlanmaz.

Kibirlenmesine göz yumulmaz.

Başkalarına yardıma alıştırılır.

Konuşmaktan ziyade yaşatılır.

Samimi olduğunuza inandırılır.

Çok sertlik gibi, çok şefkat de zararlıdır.

Zorluklara alıştırılır.

Sabretmesine alıştırılır.

Her istediği yapılmaz.

Hata, kızarak değil, öğreterek düzeltilir.

Hiçbir zaman onlara yalan söylenmez.

Çocuğa verilen sözden dönülmez.

Aynı harekete bir iyi, bir kötü denilmez.

Aile içindeki geçimsizlik, çocuğu çok sarsar.

Her kötü hareketine, hep göz yumulmaz.

Sırlar onların yanında açıklanmaz.

Onun yanında başkaları çekiştirilmez.

Alıntıdır 

Çocuk ilk terbiyeyi aileden alır.  Ama ailede birşey yok.  Okulda yok. 

Peki nereden alacak. 

Tabiki  sokaktan toplumdan alacak. 

Malesef durum hiç iyi değil... 

BEN COÇUKLARI VE GENÇLERİMİZİ SUÇLU GÖRMÜYORUM.

SUÇ ANNE BABA DA, SUÇ EĞİTİM SİSTEMİNDE....