Hârûn Reşîd hacca gitti. Dönüşünde bir müddet Kûfe’de istirahat etti. Sonra yola çıkacağı zaman herkes kendisini yolcu etmek için sokağa döküldü. Behlül de çıkmıştı. Çocuklar onunla oynayıp eğleniyorlardı. Tam o sırada Hârûn’un develer üzerinde muhteşem kâfilesi gözüktü. Çocuklar da Behlül’ü bırakıp onun seyrine koyuldular. Tam Hârûn’un geldiği sırada Behlül yüksek sesle:

“Ey Hârûn!” diye seslendi.

Hârûn, perdeyi kaldırarak:

“Buyur Behlül, ne istiyorsun?” dedi.

Behlül:

“Ey Müminlerin Emîri! Eymen bin Nâil, Kudame bin Abdülâmir’den bize şöyle haber verdi ve dedi ki:

“Ben Resûl-i ekremi Arafat’tan dönüşte görmüştüm. Kızıl bir deveye binmişti. Yanında kimse dövülmediği gibi, kimse de kovulmazdı. “Yol verin, yol verin!” diyen münâdileri de yoktu. Sen de bu usûle riâyet eyle. Bilmiş ol ki; tevâzu ile yolculuk etmen, kibir ile seyâhatinden hayırlıdır.”

Behlül Dânâ yine;

“Bağdât ve etrafını nûrlandırıp aydınlatacak hediyeler götürüyor musun?” dedi.

Halîfe;

“Bu hediyeler nasıl olur?” deyince,

Behlül hazretleri;

“İnsanlara Allahü teâlânın sevgisini, O’ndan korkmayı, onlara örnek olacak şekilde hâl ve hareketler, onlar hakkında temiz ve güzel düşüncelere sâhib olmak en güzel hediyedir.” dedi.

Bunu dinleyen Hârûn Reşîd ağlayarak;

“Ey Behlül, biraz daha anlat!” dedi.

Behlül:

“Memleketinin bir köşesinde bir mazlum zulme uğrasa, sen memleketin diğer köşesinde bile olsan, Allahü teâlâ bunun hesâbını senden soracak. Allahü teâlâ Kur’ân-ı kerîmde meâlen; “Şüphesiz ki iyiler Naîm Cenneti’ndedir. Kötüler ise Cehennem’dedir.” buyurdu (İnfitar sûresi: 13-14). Âhirette, Cennet veya Cehennem dışında gidilecek üçüncü bir yer yoktur. O hâlde hazırlığını buna göre yap.” dedi.

Halîfe;

“Amellerimiz hakkında ne dersiniz?” diye sordu.

Behlül hazretleri;

“Allahü teâlâdan korkarak ve emrettiğine uygun olarak yapılan amel makbuldür.” buyurdu.

Halîfe;

“Peygamber efendimizle, akrabâlık olarak yakınlığımız hakkında ne dersiniz?” diye sordu.

Behlül;

“Peygamber efendimize akrabâlıktan ziyâde, bildirdiği hükümlere bağlılıkta yakın olmak daha mühimdir.” dedi.

Halîfe;

“Peygamber efendimizin şefâatine kavuşabilecek miyiz?” deyince de,

Behlül;

“Onu Allahü teâlâ bilir.” buyurdu.

Halîfe;

“Nasıl yaşayalım?” diye sordu.

Behlül;

“Allah’tan kork. Her hâlinde Muhammed aleyhisselâmın sünnetine tâbi ol. Bu durumda en kârlı yolu seçmiş olursun.” dedi.

Halîfe;

“Çok güzel söylüyorsun, şu hediyemi kabûl et.” dedi.

Behlül hazretleri de;

“Onu kimden aldınsa ona ver. Dünyâdaki sâhipleri yakana yapışmadan önce, verenin yoluna harca. Bunu burada yap. Âhirete kalırsa onlara bir şey bulup veremezsin, râzı edemezsin.” diye cevap verdi.

Parayı almayınca, Hârûn Reşîd;

“Para borcun varsa onu ödeyelim.” dedi.

Behlül:

“Kûfe’de birçok ilim sâhipleri vardır. Borç ile borcun ödenmeyeceğinde ittifak etmişlerdir.” dedi.

Hârûn Reşîd:

“Bâri ihtiyâcını temin edelim.” deyince,

Behlül hazretleri;

“Allahü teâlâ senin Rabbin olduğu gibi, benim de Rabbim’dir. Seni hatırlayıp beni unutması muhâldir.” buyurdu.

Allahtan korkmak arı tablik etmek ayrı Rabim bizleri tablik edenden etsin