Baharın gelmesiyle Munzur’da kengerler yerden bitmeye başlar..

Kenger papatyagillerden dikenli bir ottur..

Yemeği, sakızı, kahvesi yapılır..

Kengerlerin yeşermesiyle de Pepuk (pepug) kuşları acı acı ötmeye başlar..

Pepuk kuşu, guguk kuşudur..

Acı acı ötmesinin elbet nedeni vardır..

İki kardeştiler..

Biri kız, biri erkek..

Abla kardeş..

Yaşları daha 15 bile değildi..

Anneleri öldü..

Babaları başka bir kadınla evlendi..

Üvey anne iki kardeşi hergün çalıştırıyor, dövüyor, kötü davranıyordu..

Bir bahar sabahı Munzur’a sürdü onları..

‘Gidin, kenger toplayın, gelin’ dedi..

Sonra da ekledi..

‘Toplamazsanız dayak var!..’

İki kardeş tırmandı Munzur’a..

Topladılar kengerleri..

Çuvalı erkek kardeş sırtladı..

Hava kararmadan dönüşe geçtiler..

Abla birara çuvaldan şüphelendi..

‘Dur’ dedi kardeşine..

Açtı çuvala baktı, içinde hiç kenger yok..

‘Eyvah’ dedi, ‘üvey anne dövecek.’

Sonra kardeşine bağırdı..

‘Sen yedin kengerleri.’

Kardeş yemin etti..

‘Ben yemedim, yeminle ben yemedim.. İstersen yar karnımı bak.’

Abla inanmadı kardeşine..

Karnını yardı..

Ama midesi boştu..

Sonra bir çuvala baktı..

Çuvalın altı delikti..

Kengerler delikten düşmüştü..

O sırada karnı yarılan kardeş can vermişti..

Abla deliye döndü..

Kendini yerden yere attı..

Kardeşine inanmamış, onun katili olmuştu..

Hemen bir ağıt yaktı orada..

“Keko-Pepo

Kam kıst?.

Mı kıst..

Kam şüt?..

Mı şüt..

Kam dardwe?.

Mı dardwe. ”

Gözyaşları sel oldu..

Sonra Allah’a yalvardı..

“Allah’ım beni Pepuk kuşu yap.. Bu dağlara bırak.. Bırak da dünya döndükçe dağlardan dağlara kardeşim diye seslenip durayım!.”

Ablanın duaları kabul oldu..

O an Pepuk kuşu olup havalandı..

Ogün bugün her kengerler yeşerdiğinde Pepuk kuşları acı acı öter..

“Keko-Pepo:Aman-eleman

Kim öldürdü?

Ben öldürdüm..

Kim yıkadı?..

Ben yıkadım.

Kim kaldırdı?..

Ben kaldırdım?”

Ünlü bir Dersim (Tünceli) efsanesidir Pepuk Kuşu’nun hikayesi..

Dayak korkusuyla kardeş katili olan birinin acı öyküsüdür bu..

Ders alınacak bir öyküdür..

Benim ülkemde yıllardır kardeş kardeşi öldürüyor..

Cenazelerin ardı arkası kesilmiyor..

Her cenaze töreninde analar gözyaşı dökerken,

Dağlarda, ağaçlarda Pepuk kuşları acı acı ötüyor..

Neden?..

Egemen-Emperyalların yarattığı binbir çeşit korku ve kardeş kavgalarının yüzünden..

Kardeşine inanmamaktan..

Üveylerin baskısından..

Oysa kardeş katili olmaya da..

Pepuk kuşu gibi ağlamaya da kéşke hiç gerek olmasa..!

Gürültüsüz ve patırtısız, huzur içinde olacağınız bir gün olması dileğimle;