---

İbrahim Halil ÇELİK 

 

Badıllı Aşiret Reisi Hacı Halil Badıllı bizi Külaflı Köyüne davet etmişti. Şevki Hafız, Mehmet Gerger, Sabri Tepe, Mehmet Emin Karabulut, Hacı Ahmet Altun, Mehmet Dartar, Hacı Hasan Çelik , Ömer Saatçı, Fahir Mehmet Kayacan, Şevket Denek ve ben gitmiştik o davete. 

 

Külaflı köyü;  benim  askerliğimi Er Öğretmen olarak  ifa ettiğim akrabalarımın şirin bir köyüdür. 

 

Külaflı Köyünün doğusu fıstık ormanlarıyla çevrili, etrafı üzüm bağlarıyla süslü; güneyinde anamın doğduğu  Hamurkesen köyü, doğusunda Büyük Salkım  ve Küçük Salkım, kuzeybatısında Şeyhzeliha,  kuzeydoğusunda ise  Pınarbaşı köyleri vardır. 

 

Külaflı köyü Badıllı Aşiretinin beylik merkezi  olarak Kurtuluş Şavaşında büyük yararlıklar yapan rahmetli Said Bey’in Ağızhan köyünden sonra ikinci beylik merkezidir. 

 

Badıllı Ovasında  aşiretin yirmi beş köyü vardır. O köylerin her birinin bir ağası  ve o ağaların da hepisi  Külaflı köyündeki  Beklr Bey’in oğlu Hacı Halil Badıllı Bey’e bağlıdırlar. 

 

Urfa ve civar kentlerde Badıllı Aşireti mensuplarının çoğu munis, dindar ve iyiliksever  insanlar olarak bilinirlerler .   Aşiret mensuplarının ayrıca bir hasleti de ilim erbabı  ile tasavvuf ehline  karşı hürmetkâr bir yapısı vardır. 

 

Aşiret mensupları arasında, Siirt’in Tillo ilçesinden gelen Urfa da mukim Kadiri Şeyhlerine son derece bağlı olanlar bulunur. Fazıl şahsiyet Şeyh Feyzullah  ile Urfa da son derece sevilen dürüst kerim Şeyh Berces’in aşiret içinde müntesiplerinin sayısı oldukça çoktu. Rahmetli Şeyh Feyzullah  ile rahmetli Şeyh Berces’in Aşiretin Ağa ve Beyleri arasında da çok muteber  yerleri vardı.  Onların  tatlı sohbetlerine çoğu kez bizzat şahid olmuşumdur. Şimdi ise o değerlerden  miras kalan evlatları Şeyh Misbah ile Şeyh Muzaffer’e bağlılıkları devam etmekte. Şeyh Misbah ile Şeyh Muzaffer de öte aleme göçüp Hakka yürüdüler. Allah rahmet eylesin, mekanları cennet olsun. 

 

Ayrıca Hacı  Halil Badıllı Bey  ile  Hacı Şeyho Badıllı Beylerin   Risale-i Nur’lara bağlılıkları da bölgede dillere destandır.   Onların, Üstad Bediüzzaman Said Nursi’nin güzide talebeleri Abdullah Yeğin ile  Hüsnü ve Ahmet Aytimur ağabeylere de hürmetleri  sonsuzdu.  Ayrıca Abdurrahman Badıllı Bey’in oğlu, yeğenleri  Abdülkadir Badıllı’nın Risale-i Nur’a genç talebe olması da bunun güzel bir neticesi idi. 

 

Abdülkadir Badıllı iyi bir dilbilimci ve de iyi bir mütefekkirdi.  Onun ünü Urfayı aşmış ve ülkede Üstad  Bediüzzaman Said  Nursi üzerine çalışması ve Abdullah Yeğin ile de Lügat çalışmaları vardır.  Abdülkadir Badıllı’nın Arapçası, Farsçası ve Kürtçesi  çok mükemmel idi.  Türkiye’de Kürtçe’nin  Üstadı olarak bilinen rahmetli Abdülmelik Fırat bile onun Kürtçesine hayrandı. Abdülkadir Badıllı Risale i Nurları Kürtçe’ye tercüme ederek yurtdışında neşrediyordu. Av. Kemal Badıllı da Kürtçe’ye çok iyi vakıf ve hatta Kürtçe  Grameri’ni  Türkiyede ilk kez yazan o idi. Av.  Kemal Badıllı’nın  davası ile mütefekkir Abdülkadir Badıllı’nın  davaları ayrı ayrı idi.  

 

Milletvekili  Av. Kemal Badıllı;  Şeyh Said’in, Abdülkadir Badıllı ise Bediüzzaman Said Nursi’nin yolunu takip ediyorlardı. 

 

Abdülkadir Badıllı kendi babadan kalma  Urfa, Siverekli  Mahallesindeki  avlulu evini Medresetü’z Zehra’ya Vakfetmiştir.  Halen  bu medrese faal olarak görev ifa etmektedir.

 

Bu bilgilerden sonra yine Külaflı köyüne dönersek; ben Külaflı köyünde 1973 yılında Er Öğretmen olarak göreve başladım. Külaflı İlkokulu  1956 yılında yanmış ve o günden bu yana eğitim öğretime ara verilmişti.   Külafli Köyü İlkokulu’nu ikinci kez eğitim ve öğretime ben  açtım. Çevre köylere giden öğrenciler ve  yeni kayıt yaptığım çocuklarla derslere başladım. 

1975 yılında Askerlik sürem  bitene kadar hem öğretmenlik yaptım;  hem de mezuniyetimi ertelediğim  İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesini de bitirdim. Bu arada 1975 yılında Urfa’da Milli Eğitim Müdür yardımcısı ve Halk Eğitimi Başkanı olarak göreve başladım. 

 

12 Eylül 1980 askeri  darbesinde  beni de Sinop iline sürdüler. Sinop’a gitmeden erken seçimde Urfa’da Refah Partisi’nden Belediye Başkanı seçildim. Belediye Başkanıyken 1991 yılında yapılan  erken milletvekili seçimlerinde Milletvekili seçilip Türkiyede bir ilke imza attım. Mecliste Urfaya hizmette iyi  şeyler yapmak için mücadele veriyordum.  

 

İşte Urfa’ya  seçmenlerimle  dertleşmeye ve onların sorunlarını yerinde bizzat dinlemeye gelmişken; Badıllı Aşiret Reisimiz Hacı Halil Badıllı; Külaflı köyüne bizleri yemeğe davet etmişti. Değer verdiği ve çok sevdiği Şevki Hafız’ın başkanlığında  yukarıda ismi geçen dostlarımızla  bu davete icabet etmiştik. Köylüler bu gelişimizle bayram yapmıştılardı o gün. Çünkü  o köyde akrabaları ve  onların çocuklarına ilkokul Öğretmenliği, sonrasında Urfa Belediye Başkanı ve şimdi de Urfa Milletvekili olarak bu güzide  dostlarımla  köye gelmiştim. Bu ziyaretimiz  köyde bir bayram havası estirmişti. Odanın yıllardır emektar  kahvecisi Ramazan’ın neşesine diyecek yoktu. Adeta zevkten uçuyordu. Muhterem Halil Badıllı Bey’in kardeşleri  Muhtar Fuat’tan Fadıl’a, Mustafa’dan Ali’ye , Said’inden  Mahmut’una ve Gözlüklü Mehmed’inden Abdullah ‘a ve Asım’ından Necmi’ye kadar şad olmuşlardı. 

 

O gün orada bulunan  süt dayım Hacı Osman Badıllı, Dayım Hacı Salih Akar ve süt kardeşim İlyas  Badıllı’ya kadar çok insan da bu sevince katılmış ve gönenmişlerdi. 

 

Rahmetli Bekir beyden kalan bu oda kimleri ağırlamamıştı ki bugüne kadar? 

 

Yılların eskitemediği Bakanı Necmettin Cevheri’den , efsane Bakanı ve Belediye Reisi Mustafa Kılıç’a, Milletvekili Mehmet Bucak’tan, Kemal Badıllı’ya, Bahri Karakeçili’den Osman Doğan’a ve daha nice  nice ağalar ile beylere ziyafet sofraları açmıştı bu oda.  

 

Nice valiler, nice komutanlar, nice müdürler, nice  kaymakamlar değerli dostlarına ev sahipliği yapmıştı.  Asırlık odanın dili olsa da şahit olduklarını bir bir anlatsa  ciltlerle roman olurdu.  

 

Odada  boydan boya yere serilmiş  metrelerce  tertemiz bir sofra. Sofrada; tepsilerde  nar gibi kızarmış  kuzular. Tepsilerdeki pirinç pilavlarının  üstündeki  kızarmış kuzu kellelerinin  ağızlarında maydanoz desteleri. Sofraya konulmuş kuzulu tepsilerin etrafında  sıra sıra dizilmiş efsane çiğköfte tabakları, bostana sahanları, taze marol, kuzukulağı, nane ve hardellerle; tereyağı ile yapılmış peynirli helva tabakları, yeni yapılmış saç ekmekleri, sofrada yeşil ve kırmızı taze biberlerle; dilim dilim kesilmiş baş soğanlar ve  bir de buz gibi ayran tasları  dizilmişti sıra sıra. Tüm bunlar muhteşem sofrada afiyetle gövdelerine indirecek insanları bekliyorlardı.  Tam da zamanında Halil Badıllı Dayı “Buyurun, afiyet olsun“ diye yemeğe davet etti  biz misafirlerini. Herkes diz çöktüğü sofra etrafında besmele ile başladılar yemeğe. 

Benim baba dostu, akraba ve çok sevdiğim ve hürmet ettiğim manifaturacı Hacı Nuri Gerger amcanın oğlu olan Mehmet Gerger iyi bir esnaf ve kendini iyi yetiştirmiş bir siyasetçi idi. İnsanlar arasında o tam bir köprüydü.  O, kibar ve çok hoşgörülü biri idi. Şık giyinir ve çok güzel konuşurdu. Onun; Şevki Hafız, Şevket Denek, Sabri Tepe, Mehmet Emin Karabulut ve Mehmet Dartar ile araları çok iyi idi. Dayım Hacı Ahmet Altun, Hacı Veysi Balcı, Hacı Ali Yüksekdağ ve Hacı Hüseyin Coşkun ile de ayrıca Hal Pazarından esnaf olarak dost ve arkadaş idiler.  Benim  Belediye Başkanlığı seçimlerimde o hep meclis üyesi listesinde  ön sıralarda yerini  alırdı. Onun  diğer meclis üyeleri arasında saygın bir yeri vardı. O, çok dinler ve az konuşurdu. Sıra gecelerinde Dede Osman efendinin sevdiği insanlar arasında idi o. Dede Osman’ın latifelerine  Şevket Denek , Sabri Tepe ve Emin Karabulut , Latif Gökçin gibi Mehmet Gerger de dayanırdı. Şevki Hafız, Halil Soran,Ömer Saatçı, Mehmet Kayacan, Niyazi Dikme, Niyazi Yanmaz ve Mehmet Felhan  ise bundan zevk alırlardı. Özel kalem Müdürüm Hüseyin Çelik buna çok hayret ederdi. Adil Ersöz, Adil Saraç, Mahmut Kaplan, Mehmet Oymak, Mustafa Dişli , Hüseyin Baykuş ve Mustafa Özdemir de bu olanlara çoğu kez şahitlik etmişlerdi.  Gerek benim Belediye Başkan vekilliğimi yapan  değerli  mütevazi insan ve bulunduğu yerin hakkını veren ağırbaşlı Hacı Hüseyin Coşkun ile dinamik, müdebbir, kararlı ve iş bilir sevgili kardeşim Ömer Saatçı gibi, Urfalının nabzını iyi tutan ketum ve tedbirli insan Mehmet Gerger de benim ilk  Başkan Vekilim idi. Ben Ankara veya diğer illere Belediyenin işlerini takibe giderken veya yurtdışına çıkarken onları vekil bıraktıklığımda  asla gözüm arkada kalmazdı. Çünkü onlar sağlam, güvenilir ve emin insanlardı. El altından bana  siyasi bir manevra yapmazlardı. Komitacılıkları da yoktu. Gönülden Milli Görüş Davasına bağlı insanlardı. Hak bildiklerinden asla taviz vermeyen dürüst canlardı.  Onların Yeni Hal Pazarı ila Oto Alım Satım Sitesinin gerek planlamasında ve gerekse yapımında diğer tüm meclis üyelerim gibi  büyük  emekleri vardır. Onlar gerek Urfa’nın imarında ve gerekse kültürel yapısında yaptığımız veya  yapacağımız her çalışmada bize candan yardımcı olurlardı.  Bizim Belediyeciliğimiz gönül belediyeciliği idi. Onun hala tesirlerini her yerde bugün bile görmekteyiz.  1984 yılında “Bir Gül“ idik. 1989’daki seçimlerde Belediyelerde  “Beşi  Bir Yerde” olduk. 1994 yılında yapılan yerel seçimlerde Türkiye’de yerel de iktidar olduk. 1995 yılında yapılan genel seçimlerde de Milli Görüş Belediyeleri Türkiye de  bizi iktidara getirdi. Amma 28 Şubat 1998 de  yapılan şeytani darbe her şeyi  toz duman etti. Onların yüzünden  idamla yargılanan  İbrahim Halil Çelik Avrupa’da bin yüz gün  hicrette sılaya  hasret kaldı.  Bundan tam 31 yıl evveldi. Külaflı köyündeki  o muhteşem davetten  sevinçle dönerken Abide kavşağında  aynı arabada beraber bulunduğumuz Mehmet Gerger’in birden  benzinin sararıp solduğunu, istifra ettiğini  ve kendinden geçip bizleri nasıl telaşa düşürdüğünü  hatırladım. Ve seni hemen devlet hastanesine  götürdüğümüz dün gibi gözümün önüne geldi. Hepimiz şok olmuştuk! O  köyde geçirdiğimiz  güzel saatlerden sonra bu acı felakete nasıl düçar olmuştuk? Hala şaşarım ben buna. Bizi korkutmana  rağmen bu durumu sen küçük bir krizle  atlatmıştın.  Bu olaydan altı ay sonra değerli kardeşim Mehmet Gerger kendi evinde 11 Ağustos  1993 yılı Çarşamba günü  kalp kriziyle vefat etmişti.  Abide kavşağındaki  krizi ucuz  atlatan o dev cüsseli adamı  ecel Çarşamba günü yatağında yakalamıştı.  Şimdi bile bunu yazarken o günleri  yeniden yaşıyorum  . Ah dostları biribirinden ayıran yüzü soğuk acı ölüm! Ah! Kimleri aldın elimizden kimleri? Dünü anarken yeniden o dostların sıcacık vefasıyla donattın benliğimi.  Sizlerin o aziz  hatıraları diri tutuyor şimdi beni.  Senin yıllarca yaptığın Belediye Meclis üyeliği ve Başkan vekilliğinden  memnundum. Belediye İmar Müdürüm kıymetli insan İsmail Benek’in  izin isteyip Mühendislik Fakültesine geçmesinden sonra oğlun Reşit Gerger’i atamıştım Belediye İmar Müdürlüğüne. Benim  eskimez dava arkadaşım Necmettin  Altay’ın Gençlik ve Spor Bakanlığından Halepli Bahçedeki  sahaya bir kapalı spor salonu için onay ve para tahsini talep etmiştik. O da sağ olsun bunu tedarik etmişti. İhaleye çıkacaktı. Ancak yer tahsisine   İmar Müdürüm oğlun Reşit Gerger imza atmaktan imtina ediyordu . Ben küplere binmiştim. Çünkü siyaseten bu Kapalı Spor Salonunun yapılmasını çok istiyordum. O gün oğlun Reşit’e neler söylediğin  hala kulaklarımda çınlamaktadır. Reşit imzalamış ve kapalı spor salonu yapılmıştı. Sonra Reşit’e de İsmail Benek’e verdiğimiz izin gibi fakülteye geçişine izin vermiştik.  Ben hem Fakültenin kurucusu hem de Belediye Başkanıydım. Benim önceliğim her ikisine de eşitti. Hatta Üniversiteye önceliğim daha ağır basardı . Sonra oğlun Reşit’te Harran Üniversitesinde Doçent Dr. oldu.  Çok öğrenci yetiştirdi. Ama senden sonra  o da emr ı Hakka uyarak geldi öte aleme .  Senden sonra neler oldu neler? Sana ve  genç oğluna Allah’tan rahmet dilerim.  Geriye dönüp baktığımda o gün Külaflı köyünde birlikte olduğumuz dostlardan kimler kaldı bu dünyada , kimler gitti öte aleme? Çoğu göçtü öte aleme.  Ah dünya ah! Otuz bir yılda dostlarımızın çoğu göçtü fani dünyadan o baki aleme.  Ev sahibimiz  Hacı Halil Badıllı Bey başta olmak üzere giden gidene.  Gidenlerin peşinden az çokta olsa yazmışım birer satır.  Ama seninle yıllarını birlikte siyasette geçirdiğimiz dostum Mehmet Gerger’i yazmamıştım. Onu yazmamak bir eksiklikti benim için. İşte bugün bu eksikliğimi telafi için bu satırları alıyorum kaleme.   Ölüm; ibret almak içindir bütün aleme. Nerede? Kabir başından dönünce geriye her şey kalıyor geride. Ölümden  ibret almayan almayana.  Yaşayan herkes yaşadığı bu alemde bıraktığı izlerle  anılacaktır. İşte  Mehmet Gerger de bu dünyada dürüst bir iz bırakıp gidenlerdendir. O,iyi bir aile babası idi. O, dost ve akrabalarına sadık biri idi.  Mehmet Gerger; Belediye Meclisi Üyelerim arasında öte aleme ilk  göçenlerdendi. Onun ani vefatı biz dostlarını çok üzmüştü.  Başta ben ve Dede Osman,Şevki Hafız, Sabri Tepe, Emin Karabulut, Mehmet Dartar, Ahmet Altun, İzzet Olgun, İbrahim Dörtkardeş, Ömer Saatçı, Mehmet Kayacan, Mehmet Felhan, Hacı Hasan Çelik, İsmail Dağbaşı, Azmi Akbıyık , Ömer Beğenilmiş, Halil Sezer, Ahmet Mermertaş, İsmail Şekerci, Ali Bahçivan, Hayati Baziki, Mehmet Çini, Ali Kazaz, Abdurrahman Canpolat, Mustafa Dişli, Hüseyin Çelik, Ahmet Küçük, Ahmet Öcal, Mehmet Cambaz,  Fevzi Suyun, Yusuf Demirkol, Mahmut Karakaş, Abdülkadir Subaşı, Salih Beşkardeş, Abdurrahman Çelik, Latif Gökçin, Seyyit Ahmet Çelik, İsa Zeydi, Müslüm Çiftçi, Ahmet Çetiner, Ahmet Beden, Mehmet Oymak, Ahmet Apaydın, Bakır Yavuz, Fevzi Akdoğan, Kemal Küçükgergerli, Şevket Denek ve daha nice dostların senin erken gidişine çok üzülmüşlerdi. Ama şimdi sana bu üzülenlerden geriye kimler kaldı bir bilsen? Merak etme onlardan çoğu  da senin yanına geldiler.  Bu dünyadan öte aleme göçünü toplayıp o  dönülmez sefere çıkan çıkana.  Biz de yanınıza gelmek için sıramızı bekliyoruz aziz kardeşim benim. Herkese bir gün nasip olacak bu acı şerbeti içmek. Bu dünya hiç kimseye yar olmayan bir afeti candır. O; benimdir diyenin her dem sonu hüsrandır.  Önden giden o tüm güzel  ve vefalı dostlarımızın  özlemi içindeyiz. Hasretimize ve hicranımıza derman olacak  dostlara bugün çok muhtacız .  Gecikmiş bir yazıyla  da olsa sizi anmak biraz huzur verdi bana. Bu eksikliğimizi de  böylece  gidermiş olduk. Önden giden tüm dostlarımızın ruhları şad olsun. Vesselam…